Henri II od Francuske
| Henri II | |
|---|---|
| |
| Portret Henria II | |
| Francuski kralj | |
| Vladavina | 1547. - 1477. |
| Prethodnik | François I |
| Nasljednik | François II |
| Supruge | Catherine de' Medici |
| Djeca | François II, Élisabeth (Isabel), Claude, Louis, Charles IX , Henri III, Marguerite, François, Victoire, Jeanne |
| Dinastija | Dinastija Valois |
| Otac | François I |
| Majka | Claude od Francuske |
| Rođenje | 31. mart 1519. Saint-Germain-en-Laye |
| Smrt | 10. jul 1559. Pariz |
Henri II (Saint-Germain-en-Laye, 31. mart 1519. - Pariz, 10. jul 1559.) bio je od 1547. do smrti 1559. francuski kralj. Pokazao se kao sposoban vladar i snažan protivnik protestantizma u svom kraljevstvu.[1]
Henri je rođen kao drugi sin kralja Françoisa I. Njega je otac zajedno sa bratom Françoisom III, prijestolonasljednikom (dauphinom), 1526. poslao za taoca u Španjolsku iz koje se nije se vratio u Francusku sve do 1530., kad je sklopljen Mirovni ugovor u Cambraiu.[1]
Kad mu je umro brat - 1536., - Henri je postao prijestolonasljednik. Velike razlike između Henrija i njegova oca, još su više došle do izražaja zbog netrpeljivosti njihovih ljubavnica, Henrijeve Diane od Poitiera, i očeve vojvotkinje Anne od Etampesa, ali i zbog tog što je Henri i dalje nastavio podržavati maršala i prvog vojnika kraljevine Anne de Montmorencya, koji je izgubio naklonost dvora.[1]
Henri je odmah po stupanju na tron proveo administrativne reforme. Djelatnosti raznoraznih odjela dvorskog savjeta postale su specijaliziranije, a komesari su poslani u provincije da se uvježbaju u provođenju kraljevih dekreta, kao preteče budućih intendanata. Reformirano je i sudstvo, tako što su osnovani posrednički sudovi kao veza između lokalnih sudova i vrhovnog suda (Parlement). Što se tiče vanjske politike Henri je nastavio politiku svog oca - odnosno borbu protiv cara Svetog Rimskog Carstva Karla V.[1]
Zbog tog je 1552. u Dvorcu Chambord sklopio sporazum sa njemačkim protestantskim prinčevima. Po njemu ih je on trebao pomoći vojno i materijalno, a oni su se složili da Francuskoj zauzvrat prepuste biskupije; Metz, Toul i Verdun.
Iako je Henri 1556. sklopio primirje sa Karlom V, rat je ubrzo nastavljen slanjem francuske vojske u Italiju - 1557. Zauzvrat su Španjolci stali opsjedati grad Saint-Quentin u Pikardiji, a maršal Montmorency je poražen u pokušaju da ga oslobodi. Situacija se donekle popravila kad je francuska vojska uspjela zauzeli Calais, Guînes i Thionville, istovremene su obje kraljevine upale u financijske poteškoće, a Henrija je zaokupila ideja da se bori protiv protestantizma u Francuskoj. Sve to navelo je obje strane da 1559. sklope Mirovni ugovor u Cateau-Cambrésisu.[1]
Henri nije bio baš neki veliki vjernik i uzoran katolik, ali je bio žestok progonitelj protestantizma, koji se tad rasplamsao u Francuskoj. Zbog tog je 1547. osnovao specijalni sud Chambre Ardente, kom je zadatak bio da sudi hereticima, a 1559. objavio edikt koji je postao baza za sistematsko proganjanje protestanata.[1]
Mir iz Cateau-Cambrésisu trebalo je učvrstiti brakom Henrijeve kćerke Élisabeth sa španjolskim kraljem Felipeom II. Na turniru povodom vjenčanja - Henrija je kopljem u glavu udario - Gabriel, kapetan njegove garde. Henri II je od zadobivenih rana 10 dana kasnije umro.[1]
U braku sa Catherine de' Medici izrodio je četiri sina, tri buduća kralja; Françoisa II, Charlesa IX i Henrija III.[1]
- Henry II (en)
| Prethodnik: | Francuski kralj (1547. - 1559.) | Nasljednik: |
| François I | François II |